ტასო (ანასტასია) აბაშიძის 140 წლის იუბილე და თეატრის საერთაშორისო დღე

27 მარტს თეატრის საერთაშორისო დღე ხელოვნებათმცოდნე ნოდარ პაპუაშვილი ფეისბუქის გვერდზე ეხმიანება. ამ დღეს განსაკუთრებით ულოცავს სიღნაღის თეატრს და უსურვებს პანდემიის გამო იძულებით შეჩერებული თეატრალური სეზონის კვლავ განახლებას… შემდეგ ტასო (ანასტასია) აბაშიძეს იხსენებს, რომელსაც 29 მარტს 140 წელი შეუსურლდებოდა.
„ქართული პროფესიული თეატრის ცნობილ სახეს, სახალხო არტისტს, ტასო (ანასტასია) აბაშიძეს 29 მარტს 140 წელი უსრულდება დაბადებიდან. ორი დიდი თეატრალური მოღვაწის, მაკო საფაროვა-აბაშიძისა და ვასო აბაშიძის ქალიშვილი მშობლებს არ ჩამორჩა და ცხოვრება თეატრს დაუკავშირა.

დამთავრებული ჰქონდა პარიზის მუსიკისა და დეკლამაციის სასწავლებელი და ქართულ სცენაზე მისი დებიუტისას, პარტნიორობას მამამისი და ასევე დიდი მსახიობი, ნატო გაბუნია უწევდნენ. ,,ასეთი დებიუტი ქართულ თეატრს არ ახსოვსო” – წერდა ა. ბურთიკაშვილი.

250 როლი ითამაშა ტასო აბაშიძემ რუსთაველის, მარჯანიშვილის, ჭიათურისა და ქუთაისის თეატრების სცენაზე. მშობლებისგან გამოყოლილი სცენის სიყვარული და ნიჭი ქართულ თეატრს შეალია. ილია ჭავჭავაძე წერდა დედის, მაკო საფაროვას შესახებ: სიტყვის მკაფიო გამოთქმა, ქ-ნ საფაროვისა შეუდარებელიაო…

ბევრჯერ, იმ ძნელბედობის დროს, ხშირად უსასყიდლოდაც თამაშობდნენ, ყოველგვარი ანაზღაურების გარეშე. თეატრი იყო მათთვის ყველაფერი და ხშირად იმ ძველი მსახიობების ზურგზე გადადიოდა თეატრის წარმატება-წარუმატებლობა. ხშირად  ჯამაგირსაც იქ ტოვებდნენ, თეატრს რომ ეარსება და არ გაწყვეტილიყო პერმანენტული და რთული გზა ქართული თეატრალური ხელოვნებისა….უხდებოდათ ძლიერთა ამა სოფლისათა შეწუხებაც, თხოვნაც, გაემეტებინათ რაიმე სახსარი თეატრისათვის.

ყველასათვის ცნობილი მაშინდელი მეცენატები მართლაც არ იშურებდნენ ფულს და უყოყმანოდ სწირავდნენ, თუმცა ზოგიერთებისათვის ათასჯერ თხოვნა იყო საჭირო…კოტე მესხი იგონებს: „მე და ვასო აბაშიძე დიდ….. ვეახელით . თეატრისათვის ფულის სათხოვნელად (1882 წ, სპექტალ „სამშობლოს” დადგმისათვის). „მან” ვასოს უთხრა:„შენ ის არა ხარ, გუშინ სცენაზე რომ ხტოდი, ახლაც შეხტი, შეიკუნტრუშე და მოგცემთო. ვასოს ცეცხლი წაეკიდა, ბრაზი მოაწვა…მე გადავუჩურჩულე, შენც ადექი, შეხტი და შეიკუნტრუშე, რას კარგავ, სამაგიეროდ თეატრისათვის ფული გვექნება მეთქი. „მან” ბევრი იხითხითა და ბოლოს საკმაო თანხა გადმოგვიგდო”…

ტასო აბაშიძის სცენიური სახეებისა და ნიჭის შესახებ ხშირად წერდნენ: შალვა დადიანი, ილია ზურაბიშვილი, მარიჯანი… გრიშაშვილმა კი ლექსიც მიუძღვნა. სწორედ მისი ლექსი გახდა ალბათ ინსპირირება, დიდ მხატვარს, ვალერიან სიდამონ-ერისთავს მსახიობის პორტრეტი რომ შეექმნა.ოსტატურად გამოსახული სილუეტი, ტეხილით დაწერილი მეტყველი სახე, სამი მეოთხედით შემოტრიალებული ფიგურა და ფერთა გამა დიდ შთაბეჭდილებას სტოვებს. მსახიობი თავის საგრიმიოროშია, სარკესთან, რომელშიც ძალიან ბევრჯერ გარდაქმნილა ტრაგიკულ თუ კომიკურ გმირად და სცენიდან მობრუნებულს, აქვე ,ამ სარკესთან დაუტოვებია მძიმე, ფილიგრანულად გამოძერწილი თეატრალური ნიღაბი“…. – წერს ნოდრ პაპუაშვილი.