2 წლის ნიკოლოზ ჯანელიძის ოჯახი ხელისუფლებას და საზოგადოებას დახმარებას სთხოვს
2 წლის ნიკოლოზი თანდაყოლილი ჯანმრთელობის პრობლემების გამო წელს ქვემოთ პარალიზებულია და ფეხებს ვერ ამოძრავებს. ბავშვს ზურგის ტვინზე პირველი ოპერაცია 17 დღის ასაკში ჩაუტარდა, მოგვიანებით გაირკვა, რომ სისმსივნე კვლავ იყო ადგილზე და მეტიც, მეორე სიმსივნური წარმონაქმნი უკვე მუცლის ღრუში იყო ჩაზრდილი.
როგორც ნიკოლოზის დედამ, ნათია ჯანელიძემ პორტალ „კვირას“ პრესკლუბში განმარტა, მოგვიანებით თურქეთში ჩატარებული ოპერაციის შედეგად დადგინდა, რომ ბავშვს ჩვილობისას ოპერაცია არასწორად ჩაუტარდა. გარდა არასწორი ოპერაციისა, დედის განცხადებით, მას აქვს იმის ამსახველი სურათები, რომ ბავშვი დაბმული იყო და უკეთებდნენ დამაძინებლებს, რათა რეანიმაციაში მომსახურე პერსონალი არ შეწუხებულიყო.
ბავშვი დღეისათვის მკურნალობის კურსს, გარკვეული პერიოდულობით, თურქეთში გადის და კარგი შედეგებიც აქვს, თუმცა სახელმწიფოს დახმარება ამოწურულია და დღეს მხოლოდ ხალხის იმედად არიან. ოჯახს შვილის ჯანმრთელობის მდგომარეობის გამო სახლის გაყიდვაც მოუხდა და დღეს უკიდურესად შეჭირვებულები ახლობლის ბინაში ცხოვრობენ. 2 წლის ნიკოლოზის ჯანმრთელობა დღეს სპეციალურ ბანდაჟზეა დამოკიდებული, რომლის გამოცვლასაც ბავშვი ყოველ 6 თვეში საჭიროებს. ჯამში, თურქეთში აღნიშნული მკურნალობის 6 თვეში ჩატარება 3 000 დოლარამდე ჯდება. ბავშვის ოჯახი დახმარებას ითხოვს.
„ჯერ კიდევ ბავშვის დაბადებამდე ექოსკოპიით დადგინდა, რომ ბავშვს თიაქარი ან შიდა ტერატომა ჰქონდა, რის გამოც საკეისროთი ვიმშობიარე. პირველივე დღეს ბავშვი გადაიყვანეს იაშვილის კლინიკაში, 5 დღეში თქვეს, რომ ზურგის ტვინზე ქირურგიულ ჩარევას საჭიროებს, რათა მისთვის სისმსივნე მოეცილებინათ. მისი ოპერაცია 17 დღის ასაკში დაიგეგმა. ოპერაციის დასრულების შემდე ექიმმა თქვა, რომ სიმსივნე ამოიღო და ყველაფერი უკვე სუფთა იყო, ამის შემდეგ ყოველდღე ელოდებოდა ბავშვის ფეხების ამოძრავებას. თუმცა 2 თვის გასვლის შემდეგ, როცა საკონტროლო ტომოგრაფია უნდა გადაგვეღო, აღმოჩნდა, რომ ზურგის ტვინში ზუსტად ისეთივე და იმ სიგრძის სიმსივნეა, ასე იყო უკვე მეორე მუცლის ღრუში ჩაზრდილი.
პირველი ოპერაციის შემდეგ პასუხი მოვიდა – უმწიფარი ტერატომა, ანუ ავთვისებიანი ტერატომა. ამის შემდეგ დაიგეგმა მუცლის ღრუში მეორე ოპერაცია, რომელიც გააკეთა ისევ განყოფილების გამგემ ზვიდ ბულისკირიამ. საათნახევარში მედდა გამოვიდა და აცხადებდა, რომ ტომოგრაფიის შედეგები მიეცათ მისთვის, რადგან ექიმმა სიმსივნე ვერ იპოვა. მაქვს ყველა დამამტკიცებელი საბუთი, რომ ორივე ოპერაცია ვოვა მამაცაშვილმა, ბულისკირიამ ზურგის ტვინზე არასწორად გააკეთეს. მე მაქვს სურათები იმისა, რომ ბავშვი დაბმული იყო და უკეთებდნენ დამაძინებლებს, რომ რეანიმაციაში მომსახურე პერსონალი წყნარად ყოფილიყო. როდესაც ეს გავაპროტესტე, კარები მომიხურეს და განმიცხადეს: „ასე იმიტომ არის თქვენი შვილი, რომ ავადმყოფია“.
ამ დროს ბავშვი 3 თვის იყო. ამ ფაქტების დამადასტურებელი დოკუმენტაციაც მაქვს და მოწმეებიც მყავს. 2-ჯერ ტყუილად გაფატრული 42 გრადუსით სიცხიანი ბავშვი სახლში გამომატანეს და მითხრეს, ეს ბავშვი ჩვენი საქმე აღარ არისო. მითხრეს, რომ ბავშვი 7 დღეზე მეტს ვერ იცოცხლებდა და შემომთავაზეს, დაგვეწყო მისთვის ქიმიები. მე მათ არ დავუჯერე და წამოვედი. გავაგზავნე საბუთები თურქეთში და კლინიკისგან პასუხიც მივიღეთ. ჯამში 25 000 ევროზე დაგვთანხმდა კლინიკა. აქედან ათი ჯანდაცვის სამინისტრომ, ათი მერიამ, დანარჩენი კი ტელეეთერებით და ხალხით შევაგროვეთ და ბავშვი თურქეთში წავიყვანეთ. 12-საათიანი ოპერაციის შემდეგ ექიმი გაოგნებული გამოვიდა – მთელი ხერხემალი და მუცლის ღრუ ბავშვს ჩაჩიჩქნული ჰქონდა, მას თბილისში საღი ჯიკრკვალი, ჯორჯლის ჯირკვალი ამოაცალეს მუცლის ღრუდან. თურქული მედია აშუქებდა იმასაც, თუ რა დამართეს ბავშვს საქართველოში. პასუხი ოპერაციიდან 10 დღეში მოვიდა, რომ ბავშვს ჰქონდა კეთილთვისებიანი მომწიფებული ტერატომა, რომელიც არასდროს დაიწყებს პროგრესირებას. ბავშვს მთლიანი ორგანიზმი სუფთა აქვს. სამი თვის შემდეგ კონტროლზე დადასტურდა, რომ ყველაფერი ალაგებული იყო და ბავშვს აღარ ჰქონდა სიმსივნე.
პოსტოპერაციული პერიოდი ძალიან კარგად წავიდა, პრობლემა დარჩა ის, რომ ქვედა კიდურებს ვერ გრძნობს. მისი სიმსივნე 12-სანტიმეტრიანი იყო და მისი სიდიდის გამო ბავშვს აქვს სქოლიოზი და გადახრა. მაშინ ჰქონდა 27 გრადუსი, გავუკეთეთ თურქეთში კორსეტი და შემდეგ 3 თვე მასაჟებს ვუკეთებდით. 3 თვის შემდეგ გადახრა 15 გრადუსზე ჰქონდა დაყვანილი. ბავშვი გამოვიკვლიეთ ავსტრიაშიც, სადაც მითხრეს, რომ თუ ბავშვს მუდმივად ეცმევა ეს კორსეტი, 8-9 წლამდე, შეიძლება ოპერაციასაც ავცდეთ და ეს რკინა და ფირფიტები არ ჩაისვასო. ბავშვს კორსეტის გამოცვლა, მისი ასაკიდან გამომდინარე, ყოველ 6 თვეში სჭირდება, 3-4 წლის ასაკიდან 8-9 წლამდე კი უკვე ყოველ 7-8 თვეშიც შეიძლება გამოცვლა, რადგან ბავშვი მაგ ასაკში ისე სწრაფად არ იზრდება, როგორც ახლა. ახლანდელი კორსეტი ბავშვს უკვე აღარ ეკვრება, ტკივილები აქვს და წელი სტკივა, სჭირდება სასწრაფოდ გამოცვლა.
ახლა სოლიდარობის ფონდი გვიფინანსებს კორსეტის გამოცვლის ხარჯებს, გარდა გზის ხარჯებისა. ბავშვს ინვალიდობის პენსია მხოლოდ 100 ლარი აქვს. მას ყოველდღიურად სჭირდება მიკრო ოყნა, პამპერსი, უპამპერსოდ ვერ იქნება, რადგან წელს ქვემოთ მგრძნობელობა დაკარგული აქვს. რა უნდა ვქნა 100 ლარით 21 წლის გოგომ, რომელიც სულ ვმათხოვრობ და ვცდილობ, კონცერტებით, ფონდებით, მე უკვე ხალხის მრცხვენია. თვეში 3 000 ლარამდეა ლაპარაკი. მე არ ვმუშაობ, ჩემი ქმარი ყვითელ მირკოავტობუსზე მუშაობს და იმის მაგივრად, რომ რამე თანხა შემოგვივიდეს, აქეთ გაგვაქვს, იმდენი რამ უფუჭდება და ვალები დაგვედო. ვთხოვ ხელისუფლებას, ან სამსახური, ან ბინა მომცენ ან ბავშვს დაეხმარონ პამპერსით, მიკრო ოყნით, კვებით… ბავშვი პროგრესირებს გამოჯანმრთელებისკენ. ჯერ საოცარი შედეგია ის, რომ ბავშვი ცოცხალია, ჯდება, ორივე ხელს სწევს ზურგის ტვინის დაზიანებით. 6 თვეში ერთხელ მჭირდება კლინიკა და თვითმფრინავის ხარჯები, ჯამში – 3 ათას დოლარამდე, რომ კორსეტი გამოვუცვალო ბავშვს. თბილისში კი ბალნეოლოგიური და კლინიკა „სანი“ მჭირდება“,- განაცხადა ნათია ჯანელიძემ.
ჯენელიძეების ოჯახის დახმარებას სთხოვს ხელისუფლებას „მებრძოლ პატრიოტთა კავშირის თავმჯდომარე“ ემზარ ქვარიანიც. „ვთხოვ სახელმწიფოს, გამოძებნოს რაიმე ფორმა, რითაც შეძლებს დაეხმაროს ამ ბავშვს, რომ მუდმივად იმკურნალოს 8-9 წლამდე“, – განაცხადა ემზარ ქვარიანმა.