პირველი საგზაო ნიშნები – უსაფრთხოდ მოგზაურობის საწყისი
XVII–XVIII საუკუნეების ევროპაში გზები ხშირად უსწორმასწორო და მოუვლელი იყო. მოგზაურებს, ვაჭრებსა და სამხედროებს რთული და ხანგრძლივი მანძილების გადალახვა უწევდათ, სადაც ხშირად დაბრკოლებებსა და საფრთხეებს აწყდებოდნენ. სწორედ ამ პირობებში გაჩნდა საჯარო საგზაო ნიშნების დამონტაჟების იდეა, რომლებიც დაეხმარებოდნენ ადამიანებს გადაადგილების დაგეგმვაში, გზის მიმართულებების გაგებასა და უსაფრთხოების დაცვაში.
გერმანიასა და საფრანგეთში გზებზე ნიშნებს დებდნენ ქვის ან ხის სტელების სახით. მათზე იწერებოდა ქალაქის სახელი, მიმართულება და მანძილი. ნიშნების საშუალებით, მოგზაურებს შეეძლოთ გაეგოთ, სად მდებარეობდა უახლოესი დასასვენებელი ადგილი, სადგური ან ქალაქი, სადაც შეიძლებოდა ღამის გათევა, წყლისა და საკვების მიღება.
მაგალითად, საფრანგეთში 1700-იან წლებში პარიზიდან გასასვლელი ყველა მნიშვნელოვანი გზა აღნიშნული იყო სპეციალური ნიშნებით. ისინი სტანდარტულად მზადდებოდა და ადგილობრივი ხელისუფლების მიერ კონტროლდებოდა, რათა ინფორმაცია ზუსტი და ყოვლისმომცველი ყოფილიყო. ნიშნები მნიშვნელოვანი იყო არა მხოლოდ კომფორტისთვის, არამედ უსაფრთხოებისთვისაც — მოგზაურებმა იცოდნენ, სად შეიძლებოდა შეხვედროდათ დაბრკოლება ან საფრთხე.
სწორედ ეს პირველი საჯარო საგზაო ნიშნები გახდა საფუძველი თანამედროვე საგზაო ნიშნების სისტემისთვის, რომელსაც დღეს ყველგან ვხედავთ. ისინი არა მხოლოდ გადაადგილებისას კომფორტს ზრდიდნენ, არამედ ავარიების რისკსაც ამცირებდნენ, ვაჭრობის ეფექტურობას ზრდიდნენ და ზოგჯერ სიცოცხლესაც იცავდნენ.
XVII საუკუნის ევროპაში საგზაო ნიშნები საფრანგეთისა და გერმანიის გზებზე წარმოადგენდნენ ორგანიზებული ინფრასტრუქტურის ერთ-ერთ პირველ მაგალითს. მათი გავლენა დღემდე იგრძნობა, რადგან თანამედროვე გზის ნიშნებიც იმდროინდელი ინოვაციების, უსაფრთხოებისა და კომფორტული მოგზაურობის იდეას ატარებდნენ.