17 წლის ბიჭი, რომელმაც ქალაქის აჯანყება ქვის სროლით დაიწყო
1746 წლის დეკემბერში გენუა ავსტრიული იმპერიის ჯარების კონტროლის ქვეშ იყო. ქალაქი მძიმე მდგომარეობაში იმყოფებოდა: მოსახლეობა ჯარის გამუდმებულ ზეწოლასა და მაღალ გადასახადებს განიცდიდა, რაც სოციალურ დაძაბულობას ამძაფრებდა.
მოთმინების ფიალა მაშინ აივსო, როცა ავსტრიელმა ჯარისკაცებმა მოქალაქეებს მძიმე სამხედრო აღჭურვილობის გადატანა უბრძანეს. ეს დავალება უკვე დაიღალა ადამიანებს, და მცირე სიჯიუტე გახდა აჯანყების ნაპერწკალი.
ამბოხების დასაწყისში ჯაკომო პერეტომ, 17 წლის ბიჭმა, რომელსაც ბალილას უწოდებდნენ, ავსტრიელებს ქვა ესროლა. ეს ქმედება გახდა მოწოდება და ნაპერწკალი სხვა მოქალაქეებისთვის, რომლებმაც უარი განაცხადეს დამორჩილებაზე და ქუჩაში მასობრივი წინააღმდეგობა დაიწყო.
მალევე მთელი ქალაქი აჯანყდა. მოსახლეობის ერთიანობისა და თავგანწირვის შედეგად ავსტრიელები იძულებულნი გახდნენ, დაეტოვებინათ გენუის ცენტრი და ბოლოს მთლიანად ქალაქი.
ბალილას სიმბოლური ქმედება დროთა განმავლობაში ეროვნული მეხსიერების წარუშლელ ნაწილად იქცა. მისი სახელი აღქმული იქნა, როგორც სიმბოლო ახალგაზრდული სიმამაცისა და ქვეყნის ერთიანობისა. მოგვიანებით, იტალიის ფაშისტური რეჟიმის დროს „ბალილა“ ახალგაზრდულ ორგანიზაციასაც კი უწოდეს.
გენუის აჯანყება ნათლად აჩვენებს, თუ როგორ შეუძლია ერთ გადაწყვეტილებას, ერთ უბრალო მოქმედებას, შეცვალოს მთელი ქალაქის ისტორია და გახდეს მაგალითი საზოგადოებისთვის.