როგორ გადაარჩინა „საჰაერო საფოსტო ბუშტმა“ ალყის დროს პარიზი
1870 წლის სექტემბერში, როცა საფრანგეთ-პრუსიის ომი პიკს აღწევდა, პარიზი პრუსიელმა ჯარმა ალყაში მოაქცია. ქალაქი სრულად მოწყვეტილი აღმოჩნდა დანარჩენი საფრანგეთისგან — აღარ არსებობდა გზა, რომლითაც მთავრობის მესიჯები, ახალი ამბები ან წერილები გარეთ გავიდოდა ან შიგნით შემოვიდოდა. სატელეგრაფო ხაზები გაწყვეტილი იყო, სარკინიგზო და საფოსტო გზები — დაბლოკილი. მტერმა პარიზი გარესამყაროსგან მოწყვიტა.
ერთი შეხედვით, გამოუვალი მდგომარეობის მიუხედავად, ფრანგებმა გამოსავალი არატრადიციულ მეთოდში იპოვეს. 1870 წლის 23 სექტემბერს ჰაერში გაუშვეს ცხელი ჰაერით სავსე ბუშტი, სახელწოდებით — Le Neptune, რომელსაც გაატანეს წერილები, დოკუმენტები და სხვადასხვა სახის ინფორმაცია. სწორედ ამით დაიწყო ისტორიაში პირველი ორგანიზებული საჰაერო ფოსტის ისტორია.
4-თვიანი ალყის განმავლობაში, პარიზიდან, დაახლოებით, 66 ბუშტი გაუშვეს, რომლებმაც 11 ტონა ფოსტის გადატანა შეძლეს. თითო ბუშტში რამდენიმე ათასი წერილი იყო მოთავსებული, ხშირად – მიკროსკოპულად დაბეჭდილი ტექსტით, რათა მეტი ინფორმაციის ჩატევა ყოფილიყო შესაძლებელი. ბუშტები, ძირითადად, უპილოტო იყო, თუმცა გამოჩნდნენ მამაცი მფრინავებიც, რომლებიც ასეთ ბუშტებს მართავდნენ და საფრთხის მიუხედავად, მტრის ზურგს მიღმა ეშვებოდნენ ხოლმე.
ამ ინოვაციურმა ნაბიჯმა პარიზელებს იმედი მისცა. ისინი აღარ გრძნობდნენ თავს სრულად ჩაკეტილად. ოჯახის წევრები, სამთავრობო პირები და ჯარისკაცები ერთმანეთთან ურთიერთობას ახერხებდნენ. ერთ-ერთ წერილში, რომელიც ჰაერში გაგზავნილ ბუშტს გადაჰქონდა, ეწერა შემდეგი: „ალყაშიც კი თავისუფლებას ვერ წაგვართმევენ, სანამ ერთმანეთს ვწერთ“.
საფრანგეთში ეს ეპიზოდი არა მხოლოდ ტექნიკური წინსვლის მაგალითად ითვლება, არამედ ადამიანური ნების სიმტკიცის სიმბოლოდაც — როცა ქალაქი ჩაკეტილი და კავშირი გარე სამყაროსთან გაწყვეტილია, მაშინაც კი შესაძლებელია გზის პოვნა. საჰაერო საფოსტო ბუშტებმა დაამტკიცეს, რომ კომუნიკაციის სურვილი კაცობრიობისთვის ერთ-ერთი ყველაზე ძლიერი იმპულსია.