ნორვეგიის სამეფოს ჯანდაცვის სამინისტროს უფროსი მრჩეველი, ზაზა წერეთელი სოციალურ ქსელში კორონავირუსთან დაკავშირებით პოსტს აქვეყნებს, რომლითაც ქვეყანაში მიმდინარე ეპიდემიოლოგიურ ვითარებას ეხმიანება.
“ვფიქრობ, დღევანდელი გადაწყვეტილების შემდეგ – „მწვანე პასპორტს“ მიიღებენ პირები, რომელთა Covid-ტესტის დადებითი პასუხები სისტემაში ასახული არ არის. ადამიანები, რომლებსაც სიმპტომების მიუხედავად ტესტი არ გაუკეთებიათ, თუმცა, ოჯახის ექიმის მეთვალყურეობის ქვეშ იყვნენ, „მწვანე პასპორტს” მიიღებენ
– შეიძლება, ჩაითვალოს რომ კოვიდპანდემია საქართველოში დასრულდა და მასთან ერთად კოვიდაცრების აუცილებლობაც. ვინც აიცრა, ვფიქრობ, მაინც კარგი გააკეთა და არ ღირს, ჩავთვალოთ, რომ სულელურად მოვიქეცით. კოვიდპანდემიის “დასრულება” კი ნამდვილად გასახარი ფაქტია და ყველას მინდა, ჯანმრთელობა ვუსურვო.
შესაბამისად, აზრი აღარ აქვს საქართველოში კოვიდის ირგვლივ საკითხებზე მსჯელობას და სტატუსების წერასაც…”, – წერს ზაზა წერეთელი.
მისი თქმით, კორონავირუსთან მიმართებით სიტყვა “ენდემურის” პოზიტიურ კონტექსტში გამოყენება არასწორია.
“ამ ბოლო კვირების განმავლობაში სიტყვა “ენდემური” გახდა პანდემიის ერთ-ერთი ყველაზე არასწორად გამოყენებული ტერმინი და სამწუხაროდ ბევრი მცდარი ვარაუდი ხელს უწყობს უადგილო თვითკმაყოფილების შექმნას. „ენდემური“ არ ნიშნავს იმას, რომ COVID-19 ბუნებრივად დასრულდება.
ეპიდემიოლოგისთვის, ენდემური ინფექცია არის ინფექცია, რომელშიც საერთო მაჩვენებლები სტატიკურია – ის არც იზრდება და არც იკლებს. უფრო ზუსტად, ეს ნიშნავს, რომ იმ ადამიანთა წილი, რომელიც ავადდება, აბალანსებს ვირუსის „ძირითად რეპროდუქციის რიცხვს“, იმ პირთა რაოდენობას, რომლებსაც ინფიცირებული ინდივიდი დააინფიცირებს, თუ ვივარაუდებთ, რომ პოპულაციაში ყველა შეიძლება დაავადდეს. სხვა სიტყვებით რომ ვთქვათ, დაავადება შეიძლება იყოს ენდემური და ამავდროულად გავრცელებული და მომაკვდინებელი (მალარია და ტუბერკულოზი). ენდემური, რა თქმა უნდა, არ ნიშნავს იმას, რომ ევოლუციამ როგორღაც მოათვინიერა პათოგენი ისე, რომ ცხოვრება უბრალოდ „ნორმალურს“ დაუბრუნდეს…
ამ დილამდე ვფიქრობდი, რომ ჯერ კიდევ შეიძლება, გაკეთდეს ისეთი რაღაცები, რაც საქართველოს მოეხმარება უკეთესად გამოვიდეს სიტუაციიდან. პირველ რიგში, ზარმაცი ოპტიმიზმი უნდა გადავდოთ გვერდზე. მეორე, ჩვენ რეალისტები უნდა ვიყოთ სიკვდილის, ინვალიდობის და ავადმყოფობის სავარაუდო დონეებთან დაკავშირებით. ყოველთვის უნდა გვქონდეს მხედველობაში, რომ მოცირკულირე ვირუსის რისკები იწვევს ახალ ვარიანტებს. მესამე, ჩვენ უნდა გამოვიყენოთ – გლობალურად – არსებული შესანიშნავი იარაღი: ეფექტური ვაქცინები, ანტივირუსული მედიკამენტები, დიაგნოსტიკური ტესტები და უკეთ გავიგოთ, როგორ შევაჩეროთ საჰაერო ხომალდის ვირუსი ნიღბის ტარების, დისტანციის და ჰაერის ვენტილაციისა, ხალხმრავალი თავშეყრებისაგან თავის მორიდება და დახურული სივრცეების ხშირი ვენტილაცია.
იმის ფიქრი, რომ ენდემურობა მსუბუქიც არის და გარდაუვალიც, ვფიქრობ უფრო სახიფათოა ვიდრე ეს წარმოუდგენიათ. ენდემურობა ქვეყანას უქმნის პირობებს რომ კიდევ მრავალი წლის განმავლობაში ექნება საქმე ამ ვირუსთან მათ შორის ეპიდემიების არაპროგნოზირებადი ტალღების ჩათვლით, განსაკუთრებით იმის გათვალისწინებით რომ ქვეყნის მოსახლეობის უმეტესი ნაწილი აუცრელია და არც დიდი ენთუზიაზმს გამოხატავს ამის გასაკეთებლად. უფრო პროდუქტიული იქნება თუკი ქვეყანა იფიქრებს თუ რამდენად ცუდად შეიძლება განვითარდეს მოხდეს მოვლენები, თუკი მივცემთ ამ ვირუსს საშუალებას ისეირნოს ქვეყანაში იმის გამო რომ აცრები და საჭირო ღონისძიებები უგულებელვყოთ „ენდემურობის“ მიზეზით. იქნებ მაშინ მაინც ქვეყანამ შეძლოს გააკეთოს მეტი იმისათვის, რომ ეს არ მოხდეს და კოვიდის ისეთ „ენდემურ“ ზონად არ ჩამოყალიბდეს სადაც ყოველი წლის ბოლოს სიურპრიზს უნდა ელოდე”, – წერს ზაზა წერეთელი.
კომენტარები
- რეკლამა -
