ავადმყოფობა თუ გარყვნილება – ვინ არიან ექსჰიბიციონისტები და რა სჭირდებათ მათ?

ბევრი ადამიანი შეხვედრია ექსჰიბიციონისტებს. ვიღაცას ტრავმის გადატანა ბავშვობაში მოუწია, ვიღაცამ კი, უკვე ზრდასრულ ასაკში გადაკვეთა გზა მათთან. ამ ფენომენს შეიძლება სხვადასხვანაირად მოეკიდო, მაგრამ კითხვა ყოველთვის ერთია: რატომ სჭირდება ადამიანს ეს?

ფსიქოლოგია ამბობს, რომ ექსჰიბიციონიზმი არის სექსუალური გადახრა, პარაფილია, რომელსაც ახასიათებს ძალიან ძლიერი სურვილი, აჩვენოს სხეულის ინტიმური ნაწილები სხვას, სასურველია უცნობებს. ყველაზე ხშირად ექსჰიბიციონისტი მოქმედებს საზოგადოებრივ ადგილებში, რადგან მისთვის უფრო ადვილია სურვილის რეალიზება და ადგილიდან უპრობლემოდ მიმალვა. ექსჰიბიციონისტის მიზანია შოკში ჩააგდოს მსხვერპლი. სწორედ ამას აღწევენ ისინი თავიანთი მარტივი მანიპულაციებით. ეს ადამიანები ნუდისტებში არ უნდა აგვერიოს – ისინი არ განიცდიან სექსუალურ აღგზნებას და არ ავლენენ თავიანთ სიშიშვლეს განზრახ, არამედ შიშვლდებიან შეხედულებების გამო.

თუ ადამიანი პარტნიორის წინაშე გამომწვევად შიშვლდება, ცხადია, ეს ასევე არ არის ექსჰიბიციონიზმი. ასეთი რეაქცია საკმაოდ ჯანსაღად ითვლება და არ უნდა გამოიწვიოს შეშფოთება, მაგრამ საჯაროდ განზრახ სექსუალური კავშირის დამყარება და დამსწრეების ყურადღების მიქცევა უკვე უდავო აშლილობაა. სტრიპტიზის მოცეკვავეებს არ შეიძლება მივაწეროთ ექსჰიბიციონისტობა, რადგან ისინი თავს აჩვენებენ აუდიტორიას, რომელსაც არა მხოლოდ სურს დაინახოს მათი სხეული, არამედ ამისთვის ფულსაც კი იხდის. ამ შემთხვევაში, შოკისმომგვრელი ზემოქმედება არ არსებობს და საქმე მხოლოდ პროფესიულ საქმიანობას ეხება. ექსჰიბიციონისტები ძირითადად მამაკაცები არიან.

შვედეთში ჩატარებულმა ანონიმურმა გამოკითხვებმა აჩვენა, რომ მამაკაცების 4,1% და ქალების მხოლოდ 2,1% აკეთებდნენ ამას ცხოვრებაში ერთხელ მაინც, სექსუალური აღგზნების მიზნით. მამაკაცებს უფრო ხშირად აპატიმრებენ სასქესო ორგანოების გამოჩენის გამო, რადგან ქალები უფრო ხშირად მიმართავენ პოლიციას ამ ფენომენის წინაშე აღმოჩენის შემდეგ.

რატომ სჭირდებათ ეს მათ?

ექსჰიბიციონიზმისკენ მიდრეკილება იშვიათად იჩენს თავს ზრდასრულ ასაკში. ჩვეულებრივ, ამ გადახრის სათავე მოზარდობაში ან თუნდაც ბავშვობაშია. ფსიქოლოგები ამბობენ, რომ ამ ადამიანების უმეტესობა პირველად ამ „ბილიკზე“  12 წლის ასაკში დადგა და უკვე 15 წლის ასაკში მათ რეგულარულად დაიწყეს საკუთარი თავის „წარმოჩენა“.

როგორც წესი, ექსჰიბიციონისტები თავშეკავებული და გაუბედავი ადამიანები არიან, რომლებსაც უჭირთ ხალხის გარემოცვაში ყოფნა. მათ აბსოლუტურ უმრავლესობას უჭირს კომუნიკაცია და მარტოსულია. არანორმალურ ქცევაზე გადადიან იმის გამო, რომ ვერ ახერხებენ ნორმალური სექსუალური ურთიერთობის დამყარებას.

ერთხელ სცადა და განიცადა სექსუალური აღგზნება – ექსჰიბიციონისტი თავის გონებაში საიმედოდ აფიქსირებს ურთიერთმიმართებას სასქესო ორგანოების დემონსტრირებასა და სიამოვნებას შორის. ამის შემდეგ ასეთი ადამიანისთვის სულაც არ არის ადვილი არაჯანსაღ დამოკიდებულებაზე უარის თქმა.

მკვლევრებმა გამოკითხეს 180 ექსჰიბიციონისტი, რათა გაერკვიათ, რისი მიღწევა სურთ თავიანთი არც თუ ისე ნორმალური ქცევით. მათგან 35,1%-მა უპასუხა, რომ სურდა, უცნობ პირთან დაემყარებინა სქესობრივი კავშირი. 19,5%-ისთვის რეაქცია საერთოდ არ არის მნიშვნელოვანი, 15,5% კი, ელოდება, რომ მსხვერპლიც მათ წინაშე გაშიშვლდება. 14.1% ელის აღფრთოვანებას, 11.9%-ს სურს რაიმე რეაქცია, ხოლო ექსჰიბიციონისტთა მხოლოდ 3.8%-ს სურს დაინახოს ბრაზი ან ზიზღი. უცნაურად, მაგრამ მხოლოდ 0,5%-მა  მსხვერპლისგან სასურველი რეაქციად შიში დაასახელა.

ექსჰიბიციონიზმის სახეები

ინტერნეტის გამოჩენამ მნიშვნელოვნად გააფართოვა სივრცე ექსჰიბიციონისტებისთვის, რაც მათ საშუალებას აძლევთ, უფრო თავისუფლად და ნაკლებად შოკისმომგვრელად მოქმედებდნენ. არსებობს მრავალი გზა, რათა გამოაჩინონ საკუთარი თავი და ნახონ რეაქცია ამ მოქმედებაზე.

ბოლო წლებში სხეულის ინტიმური ნაწილების დემონსტრირების ძალიან გავრცელებული გზაა რეფლექსოლოგია. ამ შემთხვევაში, ადამიანი საკუთარ თავს ასახავს სხვადასხვა ამრეკლავ ზედაპირზე. ამ ტენდენციის მხარდამჭერები ინტერნეტში აქვეყნებენ ფოტოებს, იმ იმედით, რომ კომენტარებში მომხმარებლების რეაქციას დაინახავენ.

რეფლექსოლოგიის მაგალითებია ტელევიზორის ეკრანებზე, ჩაიდანის მბზინავ ზედაპირებზე ან, თუნდაც, ჩანგლებსა და კოვზებზე არეკლილი შიშველი ქალისა და მამაკაცის  ფოტოები. ყველაფერი ერთი ავსტრალიელის მიერ ონლაინ აუქციონზე ჩაიდანის გაყიდვის მცდელობით დაიწყო. ფოტოზე აშკარად ჩანდა მისი გამოსახულება საყოფაცხოვრებო ტექნიკის ზედაპირზე, რამაც ქსელში აღშფოთებისა და დისკუსიების ტალღა გამოიწვია.

ქალებში დიდი პოპულარობით სარგებლობს ეგრეთ წოდებული ანასირმა – ქვედაკაბის ან კაბის აწევა საცვლების არარსებობის შემთხვევაში. რა თქმა უნდა, მამაკაცები ძალიან იშვიათად უჩივიან გადახრის ასეთ გამოვლინებას, ამიტომ ამ სტატისტიკას ძნელად შეიძლება სრული ეწოდოს.

გადახრის კიდევ ერთი გავრცელებული ფორმა, კანდაულიზმი, გულისხმობს სხვების გაშიშვლებას პარტნიორთან. ლეგენდის თანახმად, ლიდიის მეფემ, კანდავლმა, აჩვენა თავისი ცოლი თავის დაცვას და მისი სახელი სექსუალური გადახრის ფორმას დაარქვა.

ასევე, არსებობს ისეთი ტიპის ექსჰიბიციონიზმი, როგორიცაა „მუნინგი“, ანუ მენჯის უკანა ნაწილის დემონსტრირება საზოგადოების წინაშე. ეს ყოველთვის არ ასოცირდება გადახრასთან, რადგან ის ხშირად კეთდება რაიმეს წინააღმდეგ პროტესტის ნიშნად. ქალები მისდევენ „ფლეშინგს“ – სასქესო ორგანოების ან მკერდის მოულოდნელ გამოჩენას.

ცალკე აღნიშვნის ღირსია ექსჰიბიციონიზმის ისეთი ფორმა როგორიც არის „მარტიმაკლია“, როდესაც ადამიანი აღფრთოვანებულია, თუ მას სქესობრივი კავშირის დროს უცხოები ხედავენ.

როგორ ვუმკურნალოთ ექსჰიბიციონისტებს?

ნებისმიერი სექსუალური აშლილობის მსგავსად, ექსჰიბიციონიზმის მკურნალობა იწყება თერაპიული მეთოდებით. ზოგჯერ გამოიყენება მედიკამენტები – ანტიდეპრესანტები, თერაპიასთან ერთად. განსაკუთრებით მძიმე შემთხვევებში, რომლებიც გვხვდება მამაკაცებში, სამკურნალოდ ინიშნება მედიკამენტები, რომლებიც თრგუნავენ მამრობითი სქესის ჰორმონის, ტესტოსტერონის გამომუშავებას.

კომენტარები

კომენტარი

- რეკლამა -