დედამიწის ბრუნვისა და გლობალური დროის სარტყლების გამო, სხვადასხვა ქვეყანა ახალ წელს საათების სხვაობით ხვდება, რაც თითქმის მთელი დღის განმავლობაში საზეიმო ტალღას ქმნის,- ამის შესახებ ბევრი საერთაშორისო გამოცემა წერს.
დედამიწის ერთ ბოლოში ახალი წელი ცენტრალურ წყნარ ოკეანეში იწყება, მეორე ბოლოში კი ის ყველაზე ბოლოს შორეულ კუნძულოვან ტერიტორიებზე დგება. განსხვავებას საერთაშორისო თარიღის ზღვარი განსაზღვრავს, წარმოსახვითი საზღვარი, რომელიც ადგენს, თუ სად იწყება და მთავრდება ოფიციალურად თითოეული ახალი კალენდარული დღე.
მსოფლიოში პირველი დასახლებული ადგილი, სადაც ახალი 2026 წელი აღინიშნა, კირიტიმატის კუნძულია, რომელიც კირიბატის რესპუბლიკის ნაწილია. წყნარ ოკეანეში მდებარე კირიტიმატი UTC +14 დროის სარტყელს მიჰყვება, რაც მსოფლიოში ყველაზე ადრეული დროის სარტყელია. ამ მდებარეობის გამო, კუნძული 1 იანვარს მსოფლიოს დანარჩენ ნაწილზე გაცილებით ადრე იწყებს, რაც მას ყოველწლიურად ახალი წლის აღნიშვნის სიმბოლურ საწყის წერტილად აქცევს. იქ ახალი წელი უკვე დადგა.
დროის რუკის მოპირდაპირე ბოლოში მდებარეობს ჰოულენდისა და ბეიკერის კუნძული, აშშ-ის დაუსახლებელი ტერიტორიები, რომლებიც UTC −12 დროის სარტყელს მიჰყვებიან, რაც მათ დედამიწაზე ახალი წლის ბოლო ადგილებად აქცევს. რადგან ამ კუნძულებს მუდმივი მოსახლეობა არ ჰყავს, ახალი წლის აღსანიშნავად ბოლო დასახლებული ადგილის ტიტული ხშირად ასოცირდება ამერიკის სამოასთან, რომელიც UTC −11-ზე მუშაობს.
ამერიკის სამოა, როგორც წესი, ახალ წელს რამდენიმე საათში ხვდება, როცა მსოფლიოს უმეტეს ნაწილილაი უკვე 1 იანვარი დადგება. ეს უნიკალური დრო მას ერთ-ერთ ბოლო დასახლებულ რეგიონად აქცევს და ამით ახალი წლის აღნიშვნის გლობალური ციკლი იხურება.