წერილი საკუთარ თავს – მარიამ კოჩალიძე
“(IV) წერილი საკუთარ თავს“, – ასე იწყება წერილი, რომელიც მარიამ კოჩალიძის ოჯახმა ცოტა ხნის წინ, მარიამის პირადი ნივთების დალაგებისას იპოვა. წერილი დალუქული იყო. ლურჯ ფურცელზე მარიამი ძირითადად სამოქალაქო საზოგადოების განვითარებაში თავის როლსა და მოქალაქეების გააქტიურების აუცილებლობაზე წერს. „როგორც ყველა პატრიოტ ადამიანს, მეც მინდა ვიყო აქტიური მოქალაქე და წვლილი შევიტანო ჩემი ქვეყნისა და ხალხის ცხოვრების გაუმჯობესებაში, მათი კეთილდღეობისთვის ზრუნვაში. ვიცი, რომ ეს ჩემთვის არ იქნება მარტივი, რადგან გარეწინაღობების გარდა მე მიწევს და უკვე ვცდილობ დავამარცხო შინაგანი კომპლექსები, ვცდილობ დავაფიქსირო ყველგან ჩემი აზრი, ვთქვა ჩემი სიტყვა და გამოვხატო გულისტკივილი პრობლემების მიმართ.
სწორედ ეს არის აქტიური მოქალაქეობა. ვთვლი, რომ ჯერ კიდევ ბევრი მიკლია იდეალურად აქტიურ მოქალაქეობამდე, თუმცა დიდი სურვილი მაქვს, რომ გავხდე ან მიუახლოვდე მაინც იდეალურად აქტიურ მოქალაქეობას. ჩემი ოჯახისთვის, სკოლისთვის თუ ქალაქისთვის ალბათ ბევრი რამის გაკეთება შეიძლება და მინდა კიდეც. ოჯახს მინდა ცხოვრების უკეთესი პირობები შევუქმნა ისე, როგორც ქალაქში მცხოვრებ მოსახლეობას. მინდა, რომ ისინიც ჩავრთო ამ საქმიანობაში და გვერდიდან ყურების მაგივრად უშუალოდ მონაწილეობა მივაღებინო.
სკოლაში კი, პირველ რიგში, შევქმნიდი თვითმმართველობას, რათა უფრო ახლოს იყოს და უფრო მეტად ჰქონდეს კავშირი დირექციას თავის მოსწავლეებთან და იზრუნოს მათ პრობლემებზე. როგორც აქტიურ მოქალაქეს, ფართოდ მეშლება კარი სამოქალაქო საზოგადოებისკენ, ეს მიქმნის იმის პერსპექტივას, რომ მეც მისი შემადგენელი ნაწილი გავხდე მომავალში და უფრო მეტად შევძლო საზოგადოების საქმიანობაში ჩართვა, ვიყო უფრო გავლენიანი, რათა შევძლო პრობლემების ფათო მასშტაბით მოგვარება. ჩემი სამოქალაქო აქტიურობის ლოზუნგია _ ცხოვრება მშვენიერია. აქედან გამომდინარე მიზანიც არის ის, რომ რაც შეიძლება მეტ ადამიანს დავეხმარო, რათა შეიცნონ თავადაც მათი უფლებები, მოვალეობები… და ალბათ, პირველ რიგში, საჭიროა, რომ მოისპოს ის გულგრილობა, რომელსაც იჩენს მოსახლეობის დიდი ნაწილი სამოქალაქო საქმიანობის მიმართ“.
წყარო:
http://www.batumelebi.ge/GE/batumelebi/weekly1/27507/