პრეზიდენტ კენედის უჭერდა მხარს ხალხი, მთელი ამერიკა, აღმოჩნდა, რომ სადაზვერვო აპარატს და სამხედრო სოლიდარობას სურდა ომი, მაგრამ ამერიკელ ხალხს – არა, – ასე იწყებს თავის სიტყვით გამოსვლას დემოკრატების საპრეზიდენტო კანდიდატი, რობერტ კენედი ჯუნიორი.
მისი თქმით, მათ სურდათ ამის დასრულება და სიტყვით მან გააკეთა რაღაც არაჩვეულებრივი, რაც აქამდე არასდროს ყოფილა.
”ჩემთვის ეს მისი ყველაზე მნიშვნელოვანი გამოსვლა იყო. ეს არის ერთ-ერთი ყველაზე მნიშვნელოვანი გამოსვლა ამერიკის ისტორიაში და ის, რაც მან გააკეთა, იმდენად უჩვეულო იყო ამ გამოსვლაში, ეს არის ის, რომ ესაუბრა ამერიკელ ხალხს და სთხოვა, თავი დაეყენებინათ რუსების ადგილზე. ყველა სხვა ამ დროს პირიქით აკეთებდა, ისინი დემონად წარმოაჩენდნენ და ლანძღავდნენ რუსებს.
მან თქვა – “არა, ჩვენ უნდა დავაყენოთ თავი მათ ადგილზე, ჩვენი მოწინააღმდეგეების ადგილზე, თუ გვინდა მშვიდობა, ეს უნდა გავაკეთოთ”.
ეს უნდა იყოს რეგულარული დისციპლინა და იმ დროს ამერიკელების უმეტესობა, მეც მათ შორის, მე დავიბადე მეორე მსოფლიო ომის დასრულებიდან ცხრა წლის შემდეგ და ჩვენი ეპოქის ადამიანები, ვარაუდი იყო, რომ ამერიკამ მოიგო ომი და ახლა ჩვენ გვეკუთვნოდა მშვიდობაზე სამართლიანად ბატონობა და მან თქვა რაღაც ძალიან, ძალიან განსხვავებული ამერიკელებისთვის, რაც ეჭვქვეშ აყენებს ამ პატრიოტულ ვარაუდს. მან თქვა, არა, რეალურად რუსებმა მოიგეს ომი. მათ დაასუსტეს ჰიტლერი და მოგვცეს ბერლინში შესვლის საშუალება.
მან ისაუბრა ომის დროს რუსების ტანჯვასა და მათი უსაფრთხოების პრობლემების ლეგიტიმაციაზე, რასაც არავინ აკეთებდა. რუსების მიერ მაშინდელი სამხედრო ძლიერების ნებისმიერი ჩვენება აგრესიად იყო ასახული და რასაც ის ეუბნებოდა ამერიკელებს არის: არა, მათ აქვთ უსაფრთხოების ლეგიტიმური შეშფოთების უფლება, ისევე – როგორც ჩვენ.
მან ამერიკელებს შეახსენა ტანჯვა, რომელიც რუსებმა გადაიტანეს ომის დროს, წარმოუდგენელი ტანჯვა. მეორე მსოფლიო ომის დროს ყოველი მეშვიდე რუსი იღუპებოდა. შემდეგ მან ამერიკელებს სთხოვა, წარმოედგინათ, რომ მთელი მიწა, ყველა ქალაქი ნანგრევებად ყოფილიყო გადაქცეული. დაიწვა ტყეები და მინდვრები. მან თქვა, რომ ეს დაემართა რუსეთს ომის დროს. მათ აქვთ უსაფრთხოებაზე შეშფოთების ლეგიტიმური უფლება, რათა დარწმუნდნენ, რომ ეს აღარასოდეს განმეორდება.
ამ გამოსვლამ შეცვალა ამერიკელი ხალხის აზროვნება და საბოლოოდ მათ მხარი დაუჭირეს ამას. ეს იყო ერთ-ერთი ყველაზე სწრაფად რატიფიცირებული ხელშეკრულება ამერიკის ისტორიაში. მე გელაპარაკებით დღეს იმიტომ, რომ როგორც ბიძაჩემის დროს, დღესაც ბირთვული დაძაბულობა უკიდურეს და საშიშ დონეზეა, როგორც თავის დროზე, ჩვენ გვაქვს უნიკალური შესაძლებლობა არა მარტო განვმუხტოთ ეს დაძაბულობა, არამედ რადიკალურად განსხვავებული გზა, მშვიდობისკენ მიმავალი გზა ავირჩიოთ. ბიძაჩემის მშვიდობისადმი ერთგულებამ შედეგი გამოიღო 1963 წლის აგვისტოში, მაგრამ ნოემბერში მისმა მკვლელობამ ერი სხვა გზაზე წაიყვანა. მისმა მემკვიდრეებმა ერთმანეთის მიყოლებით დაიწყეს ომი, ჩვენი სამხედრო ძალების განუწყვეტელი გაფართოებასთან ერთად. ზოგი მას სამუდამო ომს უწოდებს. ამერიკელები საკუთარ თავს მშვიდობიან ერად ასახელებდნენ. ფაქტობრივად, ჩვენმა დამფუძნებლებმა, ჩვენი კონსტიტუციის შემქმნელებმა თქვეს, რომ ამერიკას სჯერა, რომ დემოკრატია შეუსაბამოა საზღვარგარეთ იმპერიუმთან, რომ თუ ჩვენ ვცდილობთ – გავხდეთ იმპერიული ერი საზღვარგარეთ, გადავიქცევით სადაზვერვო სახელმწიფოდ, გარნიზონის სახელმწიფოდ. უსაფრთხოების სახელმწიფო და რომ ჩვენ ასევე გავანადგურებთ ჩვენს ეკონომიკას, ჩვენ მას გავწურავთ, როგორც ეს ხდება ყველა იმპერიაში.
ყოველი იმპერია მთავრდება საზღვარგარეთ მისი სამხედრო ძალების ზედმეტად გაფართოებით და დამფუძნებლებმა ეს იცოდნენ. ჯონ კვინსი ადამსმა ისაუბრა ყველა მათგანის ნაცვლად, როდესაც თქვა, ამერიკა არ მიდის საზღვარგარეთ მონსტრების გასანადგურებლად.
დღეს მსურს, გავიხსენო ეს, რადგან ამ სამუდამოდ ომმა, რომელმაც ასე დაასუსტა ჩვენი ერის სიცოცხლისუნარიანობა, ახლა საფრთხეს უქმნის სამყაროს ბირთვული არმაგედონის ენით აუწერელ საშინელებაში და მე ვსაუბრობ, რა თქმა უნდა, უკრაინაში არსებულ ვითარებაზე. მეზიზღება რუსეთის სასტიკი და სისხლიანი შეჭრა ამ ქვეყანაში. მაგრამ ჩვენ უნდა გვესმოდეს, რომ ჩვენმა მთავრობამ ასევე თავისი წვლილი შეიტანა ამ გარემოებებში რუსეთის განმეორებითი, მიზანმიმართული პროვოკაციებით, რომლებიც მიმდინარეობს 1990-იანი წლებიდან.
დემოკრატიულმა და რესპუბლიკურმა ადმინისტრაციამ ნატო რუსეთის საზღვრებთან მიიყვანა, დაარღვია ჩვენი საზეიმო დაპირება 90-იანი წლების დასაწყისიდან, როდესაც ჩვენ დავდეთ პირობა, რომ თუ რუსეთი აღმოსავლეთ გერმანიიდან 400 000 ჯარისკაცს გაიყვანდა, გერმანიის გაერთიანების საშუალებას მისცემდა ნატოს არმიის ქვეშ.
ამის შემდეგ ჩვენ ნატოს არცერთი სანტიმეტრით აღმოსავლეთით არ უნდა გადაგვეტანა და ჯეიმს ბეიკერმა გასცა ეს გარანტია, ისევე – როგორც ბრიტანეთის მთავრობის წარმომადგენლებმა და ბევრმა სხვამ.
და მაინც, დღეს ჩვენ რუსეთს შემოვუარეთ. ჩვენ გადავიყვანეთ ის არა ერთი დუიმი აღმოსავლეთით, არამედ 1000 მილი და 14 ერით.
ჩვენ რუსეთი რაკეტებითა და სამხედრო ბაზებით შემოვსაზღვრეთ, რასაც ვერასდროს შევეგუებით, თუ ამას რუსები გაგვიკეთებენ.
ჩვენი ხელისუფლების წარმომადგენლებისა და ანალიტიკური ცენტრების განცხადებები ასახავს უკრაინის ომის მიზნებს: რეჟიმის შეცვლა რუსეთში, ვლადიმერ პუტინის დამხობა. ის, რაც პრეზიდენტმა ბაიდენმა თქვა, არის ჩვენი მიზანი უკრაინაში.
რა თქმა უნდა, ეს იყო ჩვენი ომში ჩართვის საბაბი. სწორედ მაშინ გვითხრეს ჩვენმა ლიდერებმა, რომ იქ ვიყავით ჰუმანიტარული მისიისთვის, მაგრამ მას შემდეგ მათ აღიარეს, რომ არსებობს უფრო ფართო გეოპოლიტიკური დღის წესრიგი და რომ უკრაინა უბრალოდ პაიკიაშეერთებულ შტატებსა და რუსეთს შორის მარიონეტული ომის დროს.
როგორც თინეიჯერები, რომლებიც თამაშობენ World of Warcraft-ს, ეს მეომრები აშშ-ის ხელმძღვანელობის შიგნით ტოვებენ საომარ თამაშებს და სცენარებს და ამტკიცებენ, რომ ბირთვული ომი შეიძლება, მოიგოს. საშიში ტყუილია. ეს არის ილუზია, რომელიც ბიძაჩემის თავდაცვის მდივანმა, რობერტ მაკნამარამ უწოდა მასობრივ ფსიქოზს.
ეს ადამიანები არ აფასებენ იმას, რაც ჯონ კენედიმ, თქვა ბირთვული ომის შესახებ: ყველაფერი, რაც ჩვენ ავაშენეთ, ყველაფერი, რისთვისაც ვიმუშავეთ, განადგურდება პირველი 24 საათის განმავლობაში. თუნდაც ერთი ბირთვული აფეთქება ავრცელებს რადიოაქტიურობას მთელ მსოფლიოში. წარმოგიდგენიათ სრული ბირთვული აფეთქების შედეგი? ამიტომ, მან თქვა, რომ ჩვენი სასიცოცხლო ინტერესების დასაცავად, ატომურმა ძალებმა თავიდან უნდა აიცილონ ის დაპირისპირებები, რომლებიც მოწინააღმდეგეს არჩევანის წინაშე დააყენებენ ან დამამცირებელი უკან დახევისკენ ან ბირთვული ომისთვის.
სამარცხვინო ფაქტი ისაა, რომ ბოლო 20 წლის განმავლობაში, მილიტარისტული საგარეო პოლიტიკის მომხრეები აშშ-ის ხელმძღვანელობაში ზუსტად საპირისპიროს აკეთებდნენ. დაპირისპირების მათი საბრძოლოსტრატეგია ვრცელდება რუსეთის ფარგლებს გარეთ – ჩინეთამდეც. ჩვენი მთავრობის იგივე ჯგუფი იმედოვნებს ტაივანის გეოპოლიტიკურ პაიკად გამოყენებას, ისევე – როგორც მათ გამოიყენეს ერაყი და სირია და ახლა უკრაინა, ძალადობრივი გზით მსოფლიო ბატონობის ამაო ფანტაზიის გასაძლიერებლად. ცოტა ხნით თავი დავანებოთ გეოპოლიტიკას და ცოტა ჩავუღრმავდეთ ომისა და მშვიდობის საკითხს.
პრეზიდენტმა კენედიმ გააცნობიერა, რომ მშვიდობა იწყება ჩვენი ძირითადი დამოკიდებულებებით და რწმენით. მან ისაუბრა მეორე მხარის განათლების მოლოდინის ამაოებაზე. ჩვენ უნდა გამოვიკვლიოთ ჩვენი დამოკიდებულება, როგორც ინდივიდებმა და როგორც ერმა. ჩვენი დამოკიდებულება ისეთივე მნიშვნელოვანია, როგორც მათი და ჩვენ უნდა დავიწყოთ შინაგანი ხედვით.
მოდით, მივიღოთ 60 წლის წინანდელი მოწოდება და ვთხოვოთ ამერიკელებს, ყველა ჩვენგანს, გადახედონ ჩვენს დამოკიდებულებას. ჩვენ ჩავუღრმავდით საგარეო პოლიტიკურ დისკურსს, რომელიც ეხება მოწინააღმდეგეებს, საფრთხეებს, მოკავშირეებს, მტრებს და ბატონობას. ჩვენ დამოკიდებულები გავხდით კომიქსების სიკეთის წინააღმდეგ ბოროტების ნარატივებზე, რომლებიც გვაჩვენებს სირთულეს და გვაბრმავებს ლეგიტიმური მოტივებით, ლეგიტიმურ კულტურულ და ეკონომიკურ საზრუნავზე და სხვა ხალხებისა და სხვა ერების კანონიერი უსაფრთხოების საზრუნავებზე. ჩვენ განვახორციელეთ ძალადობის რეფლექსი, როგორც პასუხი ნებისმიერი და ყველა კრიზისისთვის. ყველაფერზე ხდება ომი, ომი ნარკოტიკებთან, ომი ტერორთან, ომი კიბოსთან, ომი კლიმატის ცვლილებასთან. ეს აზროვნება გვაძლევს წინასწარ განწყობას საზღვარგარეთ გაუთავებელი ომების და გადატრიალებისთვის, არცერთმა მათგანმა არ გაგვხადა უფრო უსაფრთხო და არცერთს არ შეულახავს ჩვენი ხელმძღვანელობა ან ჩვენი მორალური ავტორიტეტი.
მტრის როლში ვცხოვრობთ, ჩვენ ვიწვევთ ისეთ ქვეყნებს, როგორიცაა რუსეთი, ჩინეთი, კუბა და ირანი. ჩვენ მათ ვიწვევთ კონფლიქტის დრამაში, პროვოკაციისა და კონტრპროვოკაციის დრამაში. გასაკვირი არ არის, რომ როდესაც ამერიკამ ძალადობა მოახდინა მთელ მსოფლიოში, ძალადობამ დაგვამარცხა ჩვენს ერში?
ჩვენს ბომბებს, ჩვენს თვითმფრინავებს, ჩვენს ჯარებს არ შეუძლიათ შეაჩერონ იარაღით ძალადობა ჩვენს ქუჩებსა და სკოლებში, ან ოჯახში ძალადობას ჩვენს სახლებში. მე აქ იმავე ბმულს ვხედავ, რაც მამაჩემმა და მარტინ ლუთერ კინგმა ნახეს ვიეტნამის ომის დროს. რა მოვიგეთ საზღვარგარეთ გაუთავებელი ომების გატარებით, ჩვენ უგულებელყავით საკუთარი კეთილდღეობის საფუძველი. ჩვენ გვაქვს გაფუჭებული ეკონომიკური ინფრასტრუქტურა. ჩვენ გვყავს დემორალიზებული და სასოწარკვეთილი ხალხი. ჩვენ გვაქვს ტოქსინები ჰაერში, ნიადაგსა და წყალში. გვაქვს გაუარესებული ფსიქიკური და ფიზიკური ჯანმრთელობა. ეს არის ომების საფასური.
ვნახოთ, რა მოხდება, როცა პროვოკაციას შევწყვეტთ და მის ნაცვლად ზეთისხილის რტოს შევთავაზებთ. ყოველი ნაბიჯი, რომელსაც ჩვენ ვდგამთ, იწვევს მათ, ვისაც ჩვენს მოწინააღმდეგეებს ვუწოდებთ, გადადგან ნაბიჯიმშვიდობისკენ, შესაძლოა, რუსეთმა არ უპასუხოს, მაგრამ მაინც გავიგებთ, რომ ვცადეთ და ამას მთელი მსოფლიოც გაიგებს.
დღეს ამერიკამ გაწყვიტა პრაქტიკულად ყველა დიპლომატიური კონტაქტი რუსეთთან, ასე რომ, კომუნიკაცია მართლაც გახდა მუქარისა და შეურაცხყოფის გაცვლაზე ცოტა მეტი.
ბაიდენი ვერ შეხვდება პუტინს? ან შეგვიძლია მაინც, დავიწყოთ საუბარი? ახლა გვაქვს ისეთი დამახინჯებული და სასოწარკვეთილი ხედვა მეორე მხარის მიმართ, რომ არც კი ვილაპარაკოთ? კონფლიქტის გარდაუვალად დანახვა აშშ-ს საგარეო პოლიტიკის ქვაკუთხედად იქცა. ორი-სამი ათეული წლის წინ ეს იყო ცივილიზაციის შეჯახება ისლამსა და დასავლეთს შორის. დღეს კვლევითი ცენტრების ის ლეგიონები, რომლებსაც თავდაცვის ინდუსტრია აფინანსებს, მოგვიწოდებენ, მოვემზადოთ ჩინეთთან გარდაუვალი ომისთვის. ომი გარდაუვალია მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ ჩვენ მას გარდაუვალს ვაქცევთ. უკრაინაში ომის თავიდან აცილება შეიძლებოდა ჯერ კიდევ 2022 წლის გაზაფხულზე, ამერიკელმა ოფიციალურმა პირებმა გააკეთეს ყველაფერი, რათა ჩაეშალათ სამშვიდობო მოლაპარაკებები უკრაინასა და რუსეთს შორის, სამშვიდობო შეთანხმება, რომელსაც უკვე ჰქონდა ხელი მოწერილი და არა მხოლოდ ეს, რუსეთმა უკვე დაწყებული ჰქონდაჯარების გაყვანა კიევის ტერიტორიიდან. ჩვენ ახლა ვიცით, რომ ეს ომი გარდაუვალი არ იყო.
წინააღმდეგობრივი აზროვნება გვგლეჯს და ანადგურებს ჩვენს ქვეყანას და ანგრევს მსოფლიოს. ასე რომ, ეს არის ომის საფასური,მაგრამ როდესაც ჩვენ გადავდგამთ პირველ ნაბიჯს მშვიდობისკენ, ჩვენ კიდევ ერთხელ გავხდებით ნამდვილი მსოფლიო ლიდერი, მორალური ლიდერი, მორალური ავტორიტეტი”, – აცხადებს რობერტ კენედი ჯუნიორი.