ორგანიზაცია „მზის შვილების“ დამფუძნებელი „ჯანმრთელი“ ბავშვების მშობლებს ღია წერილით მიმართავს

ორგანიზაცია „მზის შვილების“ დამფუძნებელი ინგა ლოლაძე „ჯანმრთელი“ ბავშვების მშობლებს მიმართავს და სოციალურ ქსელში ვრცელ სტატუსს აქვეყნებს. ინგა ლოლაძე სოციალურ ქსელში გამართულ პოლემიკას პასუხობს და „ჯანმრთელი“ ბავშვების მშობლებს ღია წერილით მიმართავს. „კვირა“ ინგა ლოლაძის სტატუსს უცვლელად გთავაზობთ:
„კარგა ხანია შშმ ბავშვებისა და მოზარდების და ზოგადად, შშმ პირების მისამართით გამოთქმულ მცდარ და ხშირ შემთხვევაში, არაკორექტულ მოსაზრებებს უკომენტაროდ ვტოვებ, მაგრამ ახლა ვფიქრობ, რომ ეს ის შემთხვევაა, როცა დუმილი დანაშაულია. მთელი ქართული ინტერნეტსივრცე მოიცვა თბილისის ერთ-ერთ სკოლაში მომხდარმა შემთხვევამ, რომელიც, ვფიქრობ, უბრალოდ შემთხვევა კი არა, დანაშაულია! და სამწუხაროდ, დანაშაულია არა მხოლოდ ეს ერთი კონკრეტული შემთხვევა, დანაშაულია ყველა ის დისკრიმინაციული კომენტარი, რომელიც ამ ფაქტის წაკითხვის შემდეგ, ისევ სამწუხაროდ, „ჯანმრთელი“ ბავშვების მშობლების გარკვეულმა ნაწილმა უხვად მიმოფანტა სოციალურ ქსელში.
– „ეს“ ბავშვები; „ამ“ ბავშვებს და „ასეთი“ ბავშვები – ამ სამი ნაცვალსახელიდან ერთ-ერთია ჩემი შვილი და დღეს ჩემ შვილზე მავანნი ნაცვალსახელებით ლაპარაკობენ. მიმტკიცებენ, რომ „ეს“, „ამ“ თუ „ასეთი“ ჩემი შვილისთვის სკოლა და განათლება ზედმეტი ფუფუნებაა და „ნინა ნინა – “ამიტომ კანონი რომ საზიზღარი გვაქვს. არცერთი მხარე დამნაშავე არ არ არის. ხომ მოგწონთ ევროპა???გინდა თუ არა, ევროპელები ვართო, ჰოდა, ჩემო ბატონო, მასეთი ბავშვებისთვის არსებობს აქ სპეციალური სკოლები, სადაც თავისნაირებს ნახულობენ და არ უყალიბდებათ განსხვავებულობის სინდრომი“. ამ კომენტარის წაკითხვის შემდეგ, კარგად ვერ მივხვდი, რომელი კანონი არ მოსწონს ავტორს – ის, რომ კანონის ძალით, ჩემს შშმ შვილსაც აქვს სწავლისა და განათლების მიღების უფლება თუ ის, რომ კანონი, სამწუხაროდ, ჯერ კიდევ ვერ იცავს ჩემი შვილის უფლებებს სათანადოდ.
Marina Marina – “me am xalxis gamkvirvebia romel integraciazea saubari ras bodavt aba isaa mosawoni da gindat erti gijis sanacvlod mteli sagijeti miigot. swored rom izolirebuli unda iyos an tavisnairebtan ertad rom janmrteli bavshvebis fsiqikac matnairi ar gaxdes, ai zustad xels uwyoben mavanni qveynis mosaxleobis fsiqologiur terors qveynis momavlis winaagmdeg.” კანონი რომ კანონობდეს, ამ კომენტარის ავტორი ახლა ახსნა-განმარტებას უნდა წერდეს სათანადო ორგანოებში და დისკრიმინაციული გამონათქვამებისთვის, სტიგმის გაძლიერებისა და შშმ მშობლების ქვეყნის მტრებად შერაცხვისთვის მკაცრად უნდა ისჯებოდეს! Madina Uglava – “ამ კონკრეტულ შემთხვევაზე არა, მაგრამ ზოგიერთი ასეთი ბავშვი მშობლებს სკოლაში იმიტომ დაჰყავთ, რომ თავად არ სცალიათ მის მისახედად”. უკაცრავად პასუხია და, ინტერნატში, პრიუტში თუ სახელდახელოდ შექმნილ სხვა რომელიმე სპეციალურ დაწესებულებაში იმიტომ არ ვაბარებთ ბავშვებს, რომ „თავად არ გვცალია მის მისახედად “? ! აღმოჩნდა, რომ ზოგიერთს „გაეროს კონვენციაც“ წაკითხული აქვს, თუმცა, რატომ წაიკითხა, ვერ მივხვდი. ვერც იმას მივხვდი, რისი თქმა უნდოდა კომენტარით, „ჯანმრთელი“ ბავშვები გამაჩინეს იხვეწებიან? დალი კუპრაძე – 7 godz. • გაეროს კონვენციით,თუ მართლა ზრუნავენ ჰიპერ ბავშვებზე, გახსნან ასეთი ბავშვებისთვის ერთი • სკოლა ან კლასი და კეთილი ინებონ ასეთი შვილების მშობლებმა და იქ ასწავლონ,თუ რაიმეს სწავლა უნდათ! ასეთი ბავშვები რომ ჰყავთ, სხვისი ბრალი არ არის და თავიანთი ჯვარი ატარონ მშვიდად! ასეთი შვილის მშობელი თვითონ სამკურნალო რომ არის,შვილს ეტყობა! ძნელი ასატანია ასეთი ქმედების ყურება! რომ თხოვდები,მზად უნდა იყო შვილის მშვიდად აღზრდისათვის და მატერიალურად რაჩენისათვის! ბავშვი არ გეხვეწება, გამაჩინეო დალი კუპრაძე – ვინ გექაჩება, გათხოვდიო!ჯერ შენი ცხოვრება აიწყვე და მერე ბავშვის ცხოვრებაზე იზრუნე!რატომ არ გეცოდებათ მომავალი თაობა?ნერვები არა გაქვთ წესრიგში!
მოკლედ, მსგავსი და ბევრად უარესი კომენტარებით (საბედნიეროდ არც თუ ისე ბევრი ადამიანის დაწერილი ) აჭრელებულია სოციალური ქსელი. სიმართლე გითხრათ, იმისთვის, რომ იქნებ ცოტა „სინდისმა შეაწუხოს“ მოტივაციით, სიამოვნებით დავაკოპირებდი ყველა კომენტარს, მაგრამ ვეჭვობ, სინდისთან და ზნეობასთან რომელიმე მათგანს საერთო ჰქონდეს, ამიტომ დროსაც დავზოგავ, ნერვებსაც და უბრალოდ, მივმართავ „ჯანმრთელი“ ბავშვის იმ მშობლებს, ვისაც ჰგონია, რომ 11 000 ბავშვმა სკოლა იმიტომ ვერ დაამთავრა, რომ მათ სწავლაში შშმ თანაკლასელი უშლიდათ ხელს. ჩემი შვილი ნაცვალსახელი „ეს“, „ამ“ ან „ასეთი“ ბავშვი კი არა, ნინოა, დაუნის სინდრომის მქონე 8 წლის ნინო და მისთვის მიხარია გათენება, მზის ამოსვლა, სიცოცხლე. სიხარული მიხარია მისთვის, იმიტომ რომ თავადაა სიხარული და მზე! მძიმე ჯვარი? თუკი სიყვარული, ყოველი წამით ტკბობა, დღის განმავლობაში უთვალავი წარმატება მძიმე ჯვარია, მინდა იცოდეთ, რომ ბედნიერი ვარ, რომ სწორედ მე მხვდა წილად ეს მძიმე ჯვარი მეტარებინა.
8 წელია ამ „მძიმე ჯვარს“ მხნე, ლაღი და ბედნიერი ვატარებ – ნახევარი საუკუნის ზღვარზე მისულს, სწორედ ამ მძიმე ჯვარის წყალობით, ხეზე ცოცვაც მეხერხება, ფეხბურთის თამაშიც, მინდორში კოტრიალიც, ბატუტზე ხტომაც, წყალში ყურყუმალაობაც, სირბილიც, კისერზე შემომჯდარი ბავშვით მთის ფერდობების დალაშქვრაც და რაც ყველაზე მთავარია, გათენება მიხარია, ყოველი დღის გათენება, რადგან ვიცი, რომ ჩემი გაღვიძების შემდეგ, მაქსიმუმ, 2-3 წუთში, ნინოსაც გაეღვიძება, შემომანათებს თავის ცისფერ, ულამაზეს თვალებს, გამიცინებს, ჩამეხუტება და ყურში მეტყვის – დედიკო, მიყვარხარ! სკოლაში წასვლა არ უყვარს, იმიტომ, რომ მე არ ვიქნები იქ, სკოლიდან წამოსვლაც არ უყვარს, იმიტომ, რომ კლასელები არ ეთმობა. სწავლობს თუ არა? როგორც ახერხებს, ისე სწავლობს – მეტი არც მინდა. არ ვარ თქვენსავით „მომთხოვნი“ და „ამბიციური“ დედა. თქვენსავით არც “ვეფხისტყაოსანს” ვაზუთხინებ (იმას მაინც არ იტყვის არასდროს, რომ “ნესტან-დარეჯანი ტარიელის ტყავისა და ვეფხვის ნაჯვარი იყო”) და არც ამოცანების ამოსახსნელად „ვაბამ“ საათობით მაგიდასთან. სამაგიეროდ, სკოლიდან სახეგანათებული მომყვება და მიყვება, როგორ დაუწერა მარი მასწავლებელმა ათიანი, როგორ თქვა ლექსი, როგორ მიეხმარნენ მარი მასწავლებელი და ბავშვები საკლასო დავალების გაკეთებაში, როგორ დახატა, როგორ გამოძერწა, როგორ იმღერა, როგორ ითამაშა ბავშვებთან, როგორ გააბრაზა მარი მასწავლებელი…
დღითი დღე უკეთ და უკეთ ვითარდება, ადაპტირდება, სწავლობს და ბედნიერია საკუთარი მიღწევებით. მეც ძალას და ენერგიას არ ვზოგავ, შევუქმნა პირობები იმისთვის, რომ კიდევ უკეთ განვითარდეს, ადაპტირდეს, მეტი ისწავლოს, საკუთარი თავის რეალიზება მოახდინოს. ამისთვის არც დროს ვზოგავ, არც ენერგიას და არც ფულს. (სამწუხაროდ, ყველაფერი, რაც ფულამდე დავწერე, ფულზეა დამოკიდებული).
სიცოცხლეს მივცემ იმისთვის, რომ ნინო ისეთ ქვეყანაში გაიზარდოს, სადაც საზოგადოება რამდენიმე ნაცვალსახელად არ იქნება დაყოფილი და მხოლოდ ერთი – „ჩვენ“ გააერთიანებს ყველა მათგანს. ვიბრძვი და ვიბრძოლებ იმისთვის, ჩემს შვილს ისეთი საქართველო ვაჩუქო, რომელშიც თავის ადგილს ყველგან ნახავს, არსად ზედმეტი და მიუღებელი არ იქნება. ვიბრძვი და ვიბრძოლებ იმისთვის, ხავსმოკიდებული, დაჭაობებული მენტალობა შეგიცვალო – არაფრით ხარ ჩემს შვილზე მეტი! ნუ გეგონება, რომ ახლა მხოლოდ ჩემს „ნაჯღაბნს“ კითხულობ. ყველა თუ არა, შშმ ბავშვის მშობლების უმრავლესობა იმავეს დაწერს, იმასვე გეტყვის! რამით განვსხვავდებით შენგან? თითქმის არა! ისევე გვიყვარს ჩვენი შვილები, როგორც შენ შენი. ზუსტად ისე ვიბრძვით საკუთარი შვილების მომავლისთვის, როგორც შენ! რატომ ითხოვ ჩვენი შვილებისთვის ინტერნატს და “პრიუტს”? ჩვენთან ერთად მოითხოვე განათლების სისტემაში რეფორმები, ჩვენთან ერთად მოითხოვე ბევრი სპეციალისტი, ბევრი გადამზადებული პედაგოგი. დამიჯერე, ჩვენს შვილებთან ერთად, ბევრად მეტს ისწავლის შენი შვილი, ვიდრე მათ გარეშე. დაუნის სინდრომის მქონე ნინიკოს დედა!“ – წერს ინგა ლოლაძე.

კომენტარები

კომენტარი

- რეკლამა -