პერსონა

ბავშვობიდან ზეპირად იცოდა „ვეფხისტყაოსანი“... ლექსების წერაც ბავშვობიდან დაიწყო... მისი მოღვაწეობის პერიოდი საქართველოს უახლესი ისტორიის მძიმე ხანას - გასული საუკუნის 90-ან წლებს დაემთხვა. ნანახი და განცდილი ლექსებად და ჩანახატებად…

თიანეთში დაიბადა და გაიზარდა. პროფესიით ეკონომისტი და ჟურნალისტია. ერთხანს ტელე-რადიოდეპარტამენტშიც მუშაობდა. მუზეუმის დირექტორის თანამდებობაზე კი შემთხვევით მოხვდა, რაზეც  თავადვე გვიამბობს... უკვე 29-ე წელია პოეტ მირზა გელოვანის…

პირველი ლექსის მუზა 8 წლის ასაკში ეწვია. 10 წლის იყო, როცა პირველი კრებული გამოიცა. მოთხრობების წერა მოგვიანებით დაიწყო და  ბუნებრივი თხრობით და ორიგინალური ხედვით მაშინვე მიიპყრო ლიტერატურული სამყაროს ყურადღება. პარალელურად, 4 წლის…

„ჩემი მუზა საქართველოში დარჩა“… 4 წლისამ  პირველი „სერიოზული“ ნამუშევარი დახატა. სკოლის პერიოდში, უინტერესო გაკვეთილზე, მერხში ცარცის ნატეხი აღმოაჩინა და თვითონაც არ იცის, რატომ, ქინძისთავით მასწავლებლის პორტრეტი დახატა. 17 წლის ასკში უკვე…

თუთის ბაღში გამართული „კონცერტები“ ბავშვობიდან ახსოვს. ბავშვობიდან უყვარდა ხატვაც... სამხატვრო აკადემიაში, ჯერ სამოქალაქო არქიტექტურის სპეციალობაზე სწავლობდა, შემდეგ კი - ფერწერის ფაკულტეტზე... ამბობს, რომ დიდი ბედნიერება იყო  ესმა ონიანთან…

უყვარს თეთრი ფერი და გაზაფხულის ფერები. პირველ გამოფენასაც „გაზაფხული“ უწოდა. პორტრეტების და პეიზაჟების ხატვა განსაკუთრებით უყვარს... თეთრი, იასამნისფერი, ლურჯი, მწვანე... ფერთა ორიგინალურ ჰარმონიას  ქმნის და  გაზაფხულის განწყობას უქმნის…

სკოლის პერიოდში გადაწყვიტა, ექიმი გამოსულიყო. სამედიცინო ინსტიტუტის სამკურნალო ფაკულტეტზე ჩაირიცხა. ჯერ პოლიკლინიკაში ონკოლოგად მუშაობდა, შემდეგ - ქალთა მე-8 კონსულტაციაში. 2009 წლიდან ეროვნული სკრინინგ-ცენტრის  ექიმ-კონსულტანტია. სწორედ…

პროფესიით ექიმი თერაპევტია... ფარმაცევტების ოჯახში გაიზარდა. მერე სამედიცინო ინსტიტუტში ჩააბარა გამოცდები. ერთხანს წყალტუბოში მუშაობდა ექიმად, 1958 წელს კი თბილისში გადმოვიდა და მწერალთა კავშირის პოლიკლინიკაში განაგრძო საქმიანობა. ამბობს,…

ბავშვობაში თოჯინები არ იტაცებდა... კარგად სწავლობდა სკოლაში და ორი უმაღლესი სასწავლებელიც დაამთავრა. ერთ მშვენიერ დღეს, როცა უკვე შვილები ჰყავდა, მიხვდა, რომ მასში გაიღვიძა  სურვილმა - შეექმნა თოჯინა... დაჯდა და ბრძენი იაპონელი მოხუცი…

„მე და ჩემს მეგობრებს გვინდა, ოდნავ მაინც შევცვალოთ სოფელი. აქ არც უნივერსიტეტია, არც კულტურის სახლები ფუნქციონირებს, არც ახალგაზრდული ცენტრებია, არც პროფესიული სასწავლებლები, არც კინო, არც თეატრი, არც, არც, არც... წარმოგიდგენიათ, ბატონო…