კატეგორია

პერსონა

პერსონა

„არ მიყვარს მოწყვეტილი ყვავილი“ – მსახიობი, რომლისთვისაც თეატრი სახლია

თეატრი მისთვის სახლივითაა... ბავშვობიდან დაწყებული სიყვარული უფრო ლამაზად გაგრძელდა, რამაც თეატრისა და კინოს უნივერსიტეტამდე მიიყვანა. შემდეგ იყო საინტერესო როლებიც,  კინემატოგრაფიის საკავშირო ინსტიტუტი და დიდი წარმატებაც... ამბობს, რომ…

„როგორც საკუთარმა დედამ, ისე გავაცილე ჩემი ოჯახიდან, ჩოხაში ჩაცმული, გაქრისტიანებული ტაოელი…

ხევის სიყვარული თან სდევდა მუდამ - ბედნიერ ბავშვობაშიც და უცხოეთის ტკივილიან გზებზეც...  განსაცდელი ფეხდაფეხ სდევდა, მაინც ბოლომდე ზიდა ქალის, მეუღლისა და დედობის ტვირთი... შორეულ ირლანდიაშიც სამშობლოს სახელი და ღირსება მისთვის უმთავრესი…

„უხმოდ მეუბნებიან, დაგვხატეო“…

დაიბადა თბილისში. როგორც ხუმრობით ამბობს,  ვაკის პარკში, ბაღში... 57-ე საჯარო სკოლა, შემდეგ კი, 1991 წელს, სახელმწიფო სამედიცინო ინსტიტუტის სტომატოლოგიური ფაკულტეტი  დაამთავრა. თითქმის 20 წელია სტომატოლოგად მუშაობს და ექიმების ოჯახის…

„…როცა აღარ ვიქნები, საწერ-კალამი გამატანეთ“ – ჟურნალისტი და მსახიობი, რომელიც  სოფიკო…

სცენა და მიკროფონი მისი სტიქიაა, ესტრადის მსახიობმა არანაკლებ საინტერესო და რისკიანი გზა განვლო ჟურნალისტიკაში. ამბობს, რომ წერა მისი ჰობია და რომ თავის აზრს და პოზიციას მუდამ ასაჯაროებს, მაგრამ ვერაფერს რომ შველის,  ეს უფრო სტკივა. „ერთი…

რა მოჩანს 202D  აუდიტორიის ფანჯრიდან? – ტყის ფოთლებში მზის სხივებით დაკოპლილი  შველის ამბავი

„ვისაც „ტირილამდე მოგენატრათ ყოჩივარდები", გამურული თითებით შემწვარი კარტოფილის მირთმევა, ნესტიანი შეშის კვამლით აცრემლებული თვალები, დანისლული თბილისისა და მარაბდის ხედები, იქნებ, კვირას უძოს მონასტერში ავსულიყავით, წყნეთის ბოლო…

ტყვეობის 52-დღიანი ქრონიკა – „მანანა ანუა“:  ნაბიჯი აფხაზებისკენ

დაიბადა და გაიზარდა ჟურნალისტების ოჯახში (მამა - ელგუჯა ლებანიძე, დედა - ლამარა ესართია). დაამთავრა თბილისის ივ. ჯავახიშვილის სახელობის უნივერსიტეტის ჟურნალისტიკის ფაკულტეტი. 1990-1997 წლებში იყო პირველი ქართული ყოველკვირეული დამოუკიდებელი…

„გაგრაში, საღამო ხანს, სახლთან ავტომანქანა გაჩერდა –   შინდისფერი კაბით, მარინა ვლადი და…

პროფესიით თეატრმცოდნეა. შოთა რუსთაველის სახელობის თეატრალური ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ მშობლიურ რაიონს დაუბრუნდა. მუშაობდა: რაიონულ გაზეთში, რადიოში, უნივერსიტეტის სიღნაღის ფილიალში, კერძო სკოლებში, სანდრო ახმეტელის მუზეუმში, ერთ დროს…

„ჟურნალისტი მუდამ მზად უნდა იყოს  მოულოდნელობისთვის“

მისი გზა ჟურნალისტიკაში 9 აპრილის ქარტეხილებიდან დაიწყო, ომებმა, გაჭირვებამ და შიმშილმა მის თაობაზე გადაიარა.   ექსტრემალურ სიტუაციაშიც უმუშავია და ოპერატიული რეპორტაჟებიც მოუმზადებია.  აქტიურ ჟურნალისტურ მოღვაწეობასთან ერთად, სტუდენტებსაც…

„ჩემი სურვილია, დავუარო ძველი თბილისის ქუჩებს და უძველესი სადარბაზოების კარები მოვხატო“ 

მის ფერებს სხვანაირი სიმშვიდე მოაქვს. სხვანაირი ჰარმონია და იდილია გეუფლება,  როცა უყურებ ნახატებს, ჭურჭელს, ავეჯს, პიანინოს, ვიოლინოს, ჩანთას... - ყველაფერს, რომელსაც მისი ხელი და ფანტაზია შეხებია, და ფერთა მელოდიით აუმეტყველებია…

თბილისიდან დიუსელდორფამდე ქვიშის სამყაროზე ფიქრით… – ირაკლი ბუგიანის „სალაპარაკო ენა“

ცხოვრობს გერმანიის ქალაქ დიუსელდორფში. იქ აქვს სახელოსნო და ინტენსიურად ხატავს. ევროპასა და საქართველოში, არაერთ ჯგუფურ და პერსონალურ გამოფენაში მონაწილეობდა.  ეროვნულ გალერეაში გამართულმა პერსონალურმა გამოფენამ კი - „ხედავდე სამყაროს …