საბჭოთა ბინების 5 უცნაურობა, რომელიც ახალგაზრდებისთვის გაუგებარია
სსრკ-ს ხშირად მოიხსენიებენ, როგორც დეფიციტისა და ტოტალური ეკონომიკის ეპოქას. ამის კიდევ ერთი დასტურია საბჭოთა საცხოვრებლის მდგომარეობა. რა პირობებში ცხოვრობდნენ ჩვენი მშობლები, დედები და ბებიები და რამდენად ველურად ეჩვენება ეს ახალგაზრდა თაობას.
შესასვლელი კარი იხსნება შიგნით
საბჭოთა შენობის ნორმების მიხედვით, საცხოვრებელი კორპუსების ყველა შესასვლელი კარი შიგნით უნდა გაღებულიყო. ახლა უცნაურად და გაუგებრად გვეჩვენება, მაგრამ მაშინ ასეთ გადაწყვეტილებას კარგი ახსნა ჰქონდა.
„ხრუშჩოვის“ პირველი სახლები პაწაწინა სადარბაზოებით გამოირჩეოდა, ამიტომ კარის გაღების ერთადერთი გზა, რათა არ დაეკავებინა მთელი სივრცე და შემთხვევით არ დაჯახებოდი მეზობელს, რომელიც ბინას ტოვებდა, კარის შიგნით შეხსნა იყო. სადარბაზოები ოდნავ უფრო ფართო გახდა მხოლოდ „ბრეჟნევის“ შენობებში, მაგრამ ამან არანაირად არ იმოქმედა კარზე – ის მაინც შიგნით იხსნებოდა.
ეს სახანძრო უსაფრთხოებაშიც დიდ როლს თამაშობდა. ბინაში ხანძრის გაჩენის შემთხვევაში, კარი, რომელიც შიგნიდან იხსნებოდა, შეიძლებოდა შეენგრიათ, ხოლო ისეთი, რომელიც გარეთ იღებოდა, საკიდებიდან უნდა ჩამოეხსნათ. ეს დამატებით დროს საჭიროებს და მოგეხსენებათ, ხანძრისას ყოველი წუთი ძვირფასია.
ფანჯარა სამზარეულოსა და საპირფარეშოს შორის
ალბათ, ეს არის საბჭოთა ბინების ყველაზე საინტერესო ატრიბუტი, რაც დღევანდელ ახალგაზრდობაში გაკვირვებას იწვევს. არსებობს მრავალი ვარაუდი, თუ რატომ იყო ეს საჭირო, მაგრამ ცოტა ვინმეს შეუძლია გამოიცნოს ნამდვილი მიზეზი.
ფაქტია, რომ ასეთი ფანჯრები უსაფრთხოების გარანტიას წარმოადგენდა. იმის გამო, რომ ბინებში ოთახები ძალიან პატარა იყო და კარიც შიგნით იხსნებოდა, თუ საკეტი სააბაზანოში გაფუჭდებოდა და გაიჭედებოდა, ან იქ მყოფი ცუდად გახდებოდა, ბევრად უფრო ადვილი იყო დახმარება სამზარეულოდან ფანჯრის გატეხვით.
ასევე, ფანჯარა იყო დამატებითი სინათლის წყარო. იმის გამო, რომ საბჭოთა ბინებში ელექტროენერგია ხშირად იყო გათიშული, ფანჯრის არსებობა უშუქობის პრობლემას ხსნიდა.
სადარბაზოების ფერთა გამა
ომის შემდეგ მაღალსართულიან შენობებში სადარბაზოები ორფეროვანი იყო: ზედა ნაწილი შეთეთრებული იყო, ქვედა ნაწილი კი ლურჯ ან მწვანე ფერში იყო შეღებილი. არსებობს რამდენიმე მიზეზი, რის გამოც მათ ასე ღებავდნენ.
პირველ რიგში, შესაძლებელი გახდა საღებავის დაზოგვა. საბჭოთა კავშირში ყველაზე პოპულარულად ითვლებოდა მწვანე და ლურჯი საღებავი, ამიტომ ისინი ჭარბად იწარმოებოდა – მათი გამოყენება ნებისმიერი მიზნით შეიძლებოდა. პირველი გამოიყენებოდა სამხედრო ტექნიკის გასაფერადებლად, მეორე კი, სატვირთო მანქანებისა და სასოფლო-სამეურნეო ტექნიკისთვის.
მეორეც, ასეთი შეღებვა პრაქტიკული იყო. ვინაიდან სახლები დაჩქარებული ტემპით შენდებოდა და დრო არ იყო ყოველი წვრილმანის დასამუშავებლად, ამ მიზნებისათვის იდეალური გახლდათ ნათელი და გაჯერებული ჩრდილები, როგორიცაა ლურჯი და მწვანე.
შეღებილი კიბეების კიდეები
სადარბაზოებში საფეხურებიც განსაკუთრებულად, უფრო სწორად, მხოლოდ კიდეების გასწვრივ იყო მოხატული. შეღებვის შემდეგ ზედაპირი გლუვი და პრიალა გახდა, რამაც საგრძნობლად გაამარტივა დასუფთავების პროცესი.
ცენტრალური ნაწილი სპეციალურად დარჩა უხეში, რათა არ ყოფილიყო ძალიან მოლიპული.
სათავსო ფანჯრის ქვეშ
დღემდე არ იცით, რატო ჰქონდათ „ხრუშჩოვკის“ ბინებს ფანჯრების ქვეშ სათავსო? ამასაც რამდენიმე მიზეზი გააჩნდა:
სათავსოს ჰქონდა გარედან ნაპრალი, რომელიც შიგნით ცივ ჰაერს უშვებდა და ერთგვარი ვინტილაციის როლს ასრულებდა. ეს იმისთვის იყო საჭირო, რომ გაზის ღუმელს გამართულად ემუშავა. ზამთარში კი სათავსო პატარა მაცივრის როლს ასრულებდა. ვინაიდან კომუნალური ბინებიდან „ხრუშჩოვკებში“ მასობრივად გადაყვანილი ადამიანების უმეტესობას, პრაქტიკულად, არ ჰქონდა ავეჯი და საყოფაცხოვრებო ტექნიკა, არქიტექტორებმა გადაწყვიტეს, ფანჯრის ქვეშ, საკვების შესანახად, ცივი ადგილი მოეწყოთ.