კავშირი საზღვრებს მიღმა – როგორ შეცვალა ისტორია რუზველტისა და ჩერჩილის მეგობრობამ
ისტორიაში რამდენიმე ურთიერთობა იყო ისეთი გარდამტეხი, როგორც ფრანკლინ დ. რუზველტისა და უინსტონ ჩერჩილის მეგობრობა. მათი ისტორია არ არის მხოლოდ პოლიტიკური ალიანსის ისტორია; ეს გახლავთ თვალსაჩინო მაგალითი იმისა, თუ როგორ შეუძლია პირად კავშირებს, გადალახოს ეროვნული საზღვრები და შეცვალოს ისტორიის კურსი.
წარმოიდგინეთ სამყარო 1930-იანი წლების ბოლოს – ევროპა ომის ზღვარზეა და ცაშიც კი კონფლიქტის სუნი ტრიალებს. ატლანტის ოკეანის გადაღმა ფრანკლინ დ. რუზველტი, შეერთებული შტატების პრეზიდენტი, ეკონომიკურ არეულობას – დიდ დეპრესიას და გლობალური არასტაბილურობის მზარდ საფრთხეს ებრძვის. იმავდროულად, უინსტონ ჩერჩილი, თავისი დაუოკებელი სულისკვეთებით, ბრიტანეთს ნაცისტების წინააღმდეგ მტკიცედ დასადგომად აერთიანებს.
ყველაზე საინტერესო ისაა, რომ ამ ორი დიდი ლიდერის გზები მთელი რიგი გულწრფელი, ხელით დაწერილი წერილებით გადაიკვეთა. ცხადია, ეს არ იყო მხოლოდ დიპლომატიური ნოტები. წერილები ღრმა პირად შინაარსსაც ატარებდნენ. რუზველტის წერილები ასახავდა პატივისცემას ჩერჩილის გამბედაობისა და გამძლეობის მიმართ, ხოლო ჩერჩილის პასუხები ამერიკელი ლიდერის მხარდაჭერისთვის გულწრფელ მადლიერებას გამოხატავდა.
მათმა წერილობითმა მიმოწერამ დიდ ურთიერთობას ჩაუყარა საფუძველი, რომელიც, რასაკვირველია, მიმოწერასაც მალე გასცდა. 1941 წელს ისინი ატლანტის ოკეანეში, გემზე საიდუმლოდ შეხვდნენ ერთმანეთს. სწორედ ეს შეხვედრა იქცა მათი მეგობრობის სიმბოლოდ და ერთგულების დასტურად როგორც ერთმანეთის, ასევე საერთო საქმისა და ღირებულებების მიმართ.
ამ წერილების მკითხველი რუზველტსა და ჩერჩილს შორის უფრო ღრმა კავშირსაც იპოვის, ვიდრე პოლიტიკური მოკავშირეობაა. ისინი, ფაქტობრივად, მონათესავე სულები იყვნენ, რომელთა საუბარიც არსებულ საშინელ რეალობას სცილდებოდა. ისინი ერთმანეთს საკუთარი იმედების, შიშებისა და პირადი ოცნებების შესახებ უყვებოდნენ.
ეს მეგობრობა უბრალო ალიანსზე მეტი იყო და ყველაზე რთულ დროს ორივეს მორალურ მხარდაჭერას უწევდა. რუზველტი ჩერჩილის გადაწყვეტილებებს ახალისებდა, ჩერჩილის ურყევი შემართება კი, რუზველტს შთააგონებდა. მათ ერთად შექმნეს ხედვა ომის შემდგომი სამყაროს შესახებ, რომელმაც, საბოლოოდ, გაერთიანებული ერების ორგანიზაციის დაარსება გამოიწვია, რაც, თავის მხრივ, მომავალი თაობებისთვის იმედის შუქურად იქცა.