იქ, სადაც წყალს ვერ დალევ, ვერ გარეცხავ და ვერ იბანავებ – ცხოვრება ერთ-ერთ ინდურ სოფელში
ინდოეთი – ქვეყანა, სიდსადაც მოსახლეობის 12%-ს არ აქვს წვდომა სუფთა წყალზე. ეს, დაახლოებით, 163 მილიონი ადამიანია, რაც მსოფლიოში ყველაზე მაღალი მაჩვენებელია. მათ ყოველდღე გვალვასთან უწევთ ბრძოლა. ნახეთ, როგორც ცხოვრობს ინდური სოფლის მოსახლეობა, როგორ უწევთ მათ სასმელი წყლისთვის მატარებლით მგზავრობა და როგორ ატარებენ ისინი ერთ დღეს.
10 წლის სიდჰარტი წყლისთვის აურანგაბადში დადის. მისი სოფელი ქალაქიდან 14 კილომეტრში მდებარეობს და იქ წყალი არ არის.
მისი ოჯახი მგზავრობის წინ საუზმობს.
მატარებელში ბიჭს ხშირად თან ახლავს 13 წლის მეზობელი გაურავ განეში. როდესაც თავისუფალი დრო აქვს, ის სიდჰარტს მიჰყვება, რათა ავზების გადმოზიდვაში დაეხმაროს.
ჯიოტის, სიდჰარტის დედას, თან 4 თვის ქალიშვილი მოჰყავს. სახლში მას ვერავისთან დატოვებს.
„ვცდილობთ, ფრთხილად ვიყოთ, მაგრამ ხანდახან გზაში ავზები იქცევა და წყალი იღვრება“,- ჰყვება ჯიოტი.
„მე არ მიყვარს დროის დახარჯვა წყალზე წასასვლელად, მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს“,- ამბობს სიდჰარტი.
მაგალითად, პარაკაშ ნეგრეს აურანგაბადში საპონი და შამპუნი მიაქვს, ვინაიდან სახლში ვერ დაიბანს. „სახლში წყალი არ არის, იქ ვერ დაიბან“,- ამბობს ის.
ყოველ კვირას 14 წლის ანჯალი გაიკვადი და მისი დები სხდებიან მატარებელში, რათა აურანგაბადამდე მივიდნენ.
ანჯალი სადგურზე ტანსაცმელს რეცხავს. ასე უფრო ადვილია, ვიდრე წყლის სახლში ზიდვა.
მათ, ვისაც წყალი სახლში დააქვს, მარაგი დიდხანს არ ჰყოფნით.